Tom nostalgicznych bieszczadzkich wierszy Jana Szelca.

,,[…]Poezja Jasia to samodział utkany na osnowie bieszczadzkich widoków przetykanych nitkami babiego lata. Chodził po ludziach, co Bieszczad mieli za wszystko i gadał do nich wierszem o bezwioskowych smutkach nanizanych na smyczki traw. Wiele z tych wierszy musiało w Jasiu długo dojrzewać, zanim w dojrzałym kształcie spłynęły na papier. Wydaje się, że słowa, że ludzka mowa jest zbyt kaleka, by opowiedzieć tamten Bieszczad, a jednak Szelcowi się udało. „Mycykowy Dział” jest w istocie jego wydumanym rajem, ale już opuszczonym przez pasterzy i ich stada, dlatego jego kwietne łąki porastają grzechem pierworodnym. Tylko w pa-mięci można go opowiedzieć i przywołać jak senną marę. […]’’ Ze wstępu Andrzeja Potockiego

Jan Szelc ur.w 1935 r. w Krościenku Wyżnym, zm.w 2008 r. w Sanoku. Z wykształcenia pedagog, nauczyciel w Woli Matiaszowej, Olszanicy, później w Sanoku. Jako poeta debiutował w 1967 r. w „Kamenie”. Jest autorem tomików wierszy: Stoję przed sobą (1982), Gwiazda Małej Rawki (1993), Sine Wiry (1995), Mycykowy Dział (1998), Próg domu (2000), Liputowa droga (2004), Odmawiam góry (2004), Łzą żywiczną zalakowane (2008). Nazywany bieszczadzkim bardem, zdobył wiele nagród za swą twórczość poetycką.