Jerzy Majka

Od drugiego roku życia byłam wychowywana przez generała Maczka oraz jego żonę Zofię. Dostrzegam wyraźne podobieństwo między dobrze mi znanym i kochanym dziadkiem a wojskowym opisanym w tej wspaniałej książce. „Mistrz manewru” to fascynująca opowieść o życiu i historii kampanii wojennych generała Stanisława Maczka. To ciekawy opis, który zainteresuje nie tylko historyków. Autor doskonale oddaje charakter generała, ożywia go, podkreśla jego talenty wojskowe, a zwłaszcza umiejętność dostrzeżenia i wykorzystania pojawiającej się szansy. [KAROLINA MACZEK-SKILLEN, wnuczka generała Stanisława Maczka]

Adrian Sandak

Muszkieterowie (Muszkieterzy) to jedna z pierwszych polskich organizacji konspiracyjnych podczas II wojny światowej.

Zajmowała się przede wszystkim działalnością wywiadowczą. Dążąc do pełnej samodzielności, w początkowym okresie okupacji stanowiła konkurencję dla ZWZ/AK. Ta okoliczność, a także zaangażowanie w kontrowersyjne relacje i przedsięwzięcia (próby współpracy z marszałkiem Edwardem Rydzem-Śmigłym po jego powrocie do kraju w 1941 r., gry operacyjne z Abwehrą, domniemane kontakty z Gestapo i wywiadem sowieckim) sprawiły, że Muszkieterowie z rozkazu gen. Stefana Grota- -Roweckiego zostali rozwiązani, a komórka likwidacyjna AK zastrzeliła w Warszawie szefa i twórcę organizacji – Stefana Witkowskiego. Proponowana Czytelnikom książka to doskonale udokumentowane kompendium wiedzy o kulisach działań Muszkieterów i meandrach wielowątkowej aktywności tragicznej postaci ich lidera.

Oprawa twarda, format: 160x240, 480 stron

Dodruk 2021 Trójkąt bieszczadzki… to historyczno-antropologiczna monografia stosunków polsko-ukraińskich w powiecie leskim w latach 1944–1947, zawierająca niepublikowane dotąd fotografie, dokumenty, archiwalia i relacje. Autor stosując nowatorską metodę badawczą, rozprawia się z mitami narosłymi wokół konfliktu w Bieszczadach. Bezkompromisowo demaskuje zbrodnie UPA i wojska polskiego na ludności cywilnej. Dociekliwość Autora, drobiazgowe przedstawienie poszczególnych, zdarzeń, składających się na konfrontację stron konfliktu (napady, pacyfikacje, mordy, potyczki) pozwala mu zejść poniżej wiedzy zrutynizowanej i obecnej w powszechnej świadomości, po to by dotrzeć do warstwy sterującej lub odpowiadającej za ich przyczynę i przebieg. Książka ta pokazuje spiralę przemocy, zbrodnie ,,panów wojny”, strach i bezsilność ludności cywilnej, rozpad lokalnej, tworzonej przez setki lat, sieci relacji międzyludzkich. [Od Wydawcy]

Bohaterem tej mikrohistorii stała się […] społeczność lokalna Bieszczadów uwikłana w wielką historię, niczym w pułapkę. Działania podejmowane przez ludzi do niej należących były chaotyczne, czasami wręcz konwulsyjne. Stąd nie zabrakło w książce odniesień do codzienności, do strachu, beznadziei, cierpienia, czy nienawiści, do odwagi, poświęcenia i miłości. Chcąc przetrwać, ludzie zmuszeni zostali do bezustannego podejmowania trudnych wyborów. Nawet jeśli oznaczać miały one brak działania, stawały się brzemienne w skutki, prowadząc niekiedy do unicestwienia. [Fragment wstępu]

Jarosław Syrnyk (1970 r.), historyk, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego, zatrudniony w Katedrze Etnologii i Antropologii Kulturowej tegoż Uniwersytetu. Autor wielu monografii historycznych (ostatnio Przemoc i chaos. Powiat sanocki i okolice: sierpień 1944 – lipiec 1947 r. Analiza antropologiczno-historyczna), artykułów naukowych i popularnonaukowych, redaktor i współredaktor zbiorów studiów. Specjalizuje się w interdyscyplinarnych badaniach zagadnień narodowościowych. Jest także autorem prac dotyczących funkcjonowania aparatu bezpieczeństwa w Polsce Ludowej. Jego rodzice pochodzą z powiatu leskiego, z Weremienia i Średniej Wsi. Stąd też, na początku maja 1947 r., zostali wysiedleni w ramach akcji „Wisła” na przeciwległy kraniec Polski, do dwóch różnych miejscowości leżących na skraju Pojezierza Drawskiego.

Ryszard Dalecki

wydanie IV, poprawione

Oprawa twarda, format 200x 250 mm, objętość  688 stron (w tym 112  stron wkładek)

Długo oczekiwane, czwarte poprawione i uzupełnione wydanie monografii Armia ,,Karpaty” w wojnie 1939 roku. Obecna edycja oparta została na wydaniu z 2009 r., znacznie rozszerzonym w stosunku do dwóch poprzednich wydań (1979, 1989), na które wpływ miała cenzura. Autor dzięki drobiazgowej kwerendzie w polskich i zagranicznych archiwach dotarł do nowych źródeł i dokumentów. Pozwoliło to na pełne rozwinięcie zagadnień z konieczności przemilczanych we wcześniejszych wydaniach, takich jak starcia oddziałów armii ,,Karpaty” z wojskami sowieckimi po 17 września 1939 r. i losy polskich oficerów, którzy w następstwie agresji sowieckiej zostali uwięzieni, a potem zamordowani przez NKWD, czy szczegóły obrony i okoliczności kapitulacji Lwowa. W książce znalazły się mapy, schematy oraz ponad 300 fotografii archiwalnych, a wśród nich portrety dowódców sowieckich, niemieckich i słowackich, którzy walczyli z armią „Karpaty”. Pełnego wyjaśnienia i dokumentacji fotograficznej doczekał się epizod udziału wojsk słowackich w wojnie 1939 r. Autor wykorzystał również ustne i pisemne relacje uczestników wojny 1939 r. Mimo upływu wielu lat od trzeciego wydania i ukazania się w tym czasie licznych publikacji dotyczących tematu, monografia dr. Daleckiego nie straciła na aktualności i zasłużenie jest uznawana za klasyczną w historiografii II wojny światowej.

Jerzy Majka

Stanisław Maczek „jeden z najtęższych polskich dowódców drugiej wojny światowej”, jak napisał o nim znany historyk wojskowości gen. Marian Kukiel, był postacią wyjątkowego formatu. Studiował filozofię i polonistykę, a został zawodowym wojskowym i w mundurze spędził 33 lata życia. W wojnach „O niepodległość i granice” wykazał się wielką pomysłowością i walecznością, będąc pierwszy oficerem WP awansowanym na wyższy stopień przez Naczelnego Wodza na polu bitwy. Był dowódcą pierwszych polskich formacji pancerno-motorowych, na czele których walczył w trzech kampaniach, na terenie kilku krajów, od pierwszego do ostatniego dnia II wojny światowej. „W nagrodę” pozbawiono go obywatelstwa polskiego i na emigracyjny chleb zarabiać musiał jako sprzedawca i barman. Doczekał jednak zmian ustrojowych w Polsce i symbolicznego bodaj zadośćuczynienia doznanych krzywd.

Zlecane zadania bojowe, gdy tylko było to możliwe, starał się rozwiązać przez umiejętny manewr, zaskoczenie, oskrzydlenie przeciwnika. Jako wybitny dowódca, znalazł trwałe miejsce w dziejach oręża polskiego. Niniejsza praca jest zwięzłą, ale bogato udokumentowaną biografią wojskową Generała. Jej celem było przedstawienie najważniejszych etapów życia gen. Maczka, wzbogaconych o jego własne sądy i wypowiedzi.

Jerzy Majka

Wacław Scaevola-Wieczorkiewicz urodził się w rodzinie ziemiańskiej. Od 1911 do 1914 był członkiem Polskich Drużyn Strzeleckich. Przybrał wówczas pseudonim Rene Scewola, który potem stał się częścią jego nazwiska. W 1912 roku po odbyciu oficerskiego szkolenia wojskowego mianowany został podporucznikiem. Od 6 sierpnia 1914 do lipca 1917 służył w Legionach Polskich. Szczególnie wyróżnił się w bitwie pod Konarami. W 1915 roku awansowany do stopnia kapitana piechoty, obejmuje dowództwo III batalionu 1 pułku piechoty. W Wojsku Polskim od 1918, awansowany do stopnia majora. W czasie wojny polsko-bolszewickiej walczył na czele 9 pp Leg, a w ostatniej fazie wojny dowodził VI Brygadą Piechoty i w zastępstwie 3 Dywizją Piechoty. W 1921 stanął na czele Doświadczalnego Centrum Wyszkolenia Armii w Rembertowie. Od 1923 był dowódcą 31 pułku Strzelców Kaniowskich. W latach 1923–1925 studiował w Akademii Wojskowej w Paryżu. W czerwcu 1926 zastąpił generała brygady Jana Hempla na stanowisku dowódcy 24 Dywizji Piechoty i Garnizonu Jarosław. W 1927 roku mianowany generałem brygady. W Jarosławiu działał aktywnie na rzecz rozwoju kultury, ochrony zabytków (członek Okręgowej Komisji Konserwatorskiej) i sportu. Stał na czele delegatury Ligi Morskiej i Kolonialnej. Był honorowym prezesem wojskowego klubu sportowego „Ognisko” i patronował Oddziałowi Związku Strzeleckiego „Strzelec”. W 1935–1939 był pierwszym przewodniczącym Stowarzyszenia Miłośników Jarosławia i kierował sekcją konserwacji zabytków (1935–1939). Od 12 października 1935 do wybuchu II wojny światowej był dowódcą Okręgu Korpusu nr X w Przemyślu. W maju 1936 został prezesem zarządu Okręgowego Towarzystwa Przyjaciół Związku Strzeleckiego w Przemyślu. W czasie kampanii wrześniowej był dowódcą etapów najpierw Armii „Kraków”, a następnie Armii „Karpaty”. W 1940 przedostał się przez Węgry do Francji, gdzie służył w Inspektoracie Wyszkolenia Naczelnego Wodza. Po klęsce Francji działał w ruchu oporu. Działał też w organizacjach polonijnych. W 1943 roku osiedlił się w Szwajcarii, pracował w Towarzystwie Asekuracyjnym. Zmarł w Genewie i został pochowany na cmentarzu świętego Józefa. W 2010 roku jego imię otrzymał 14. dywizjon artylerii samobieżnej w Jarosławiu.

Bogato ilustrowana historia pierwszej polskiej brygady zmotoryzowanej, która celująco zdała egzamin wojenny we wrześniu 1939 roku, stając się zalążkiem słynnej 1 Dywizji Pancernej. Był taki polski związek taktyczny – napisał gen. Franciszek Skibiński, w 1939 r. szef sztabu 10 BK – który egzystował i walczył o niepodległość Polski przez cały czas trwania II wojny światowej, od 1 września 1939 roku do 6 maja 1945 roku. Związkiem tym była 10 Brygada Kawalerii, która wprawdzie dwukrotnie zmieniała strukturę organizacyjną – i nawet nazwę – niemniej jednak wszystkie jej wcielenia stanowiły jak najbardziej prawną kontynuację istnienia przedwrześniowej brygady.

Jerzy Majka

Generał Zając był osobowością nietuzinkową. Rzeszowianin z pochodzenia, kolekcjoner z zamiłowania. Oficer piechoty, który projektował fortyfikacje śląskie i dowodził polskim lotnictwem. Absolwent elitarnej francuskiej École Supeŕieure de Guerre, posiadający dwa cywilne doktoraty, w tym jeden uzyskany w wieku 60lat na uczelni brytyjskiej, po którym rozwinął badania naukowe izyskał międzynarodowe uznanie.

Książka jest próbą przedstawienia najważniejszych etapów karierywojskowej gen. Zająca […]. Tam, gdzie to było możliwe, przytoczono wypowiedzi i sądy generała, zawarte w jego dziennikach i wspomnieniach. Tekst zasadniczy wzbogacono o opinie i charakterystyki, wystawiane gen. Zającowi przez zwierzchników i współpracowników.

Publikacja została dofinansowana przez Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych.

Liczba stron: 112, Format: 160×240 mm, Oprawa: twarda, Premiera: 1 września 2012

Andrzej Olejko, Krzysztof Mroczkowski

Wymieniamy jednym tchem powstanie warszawskie, Armię Krajową, walkę z bronią "V", lecz mało kto zdaje sobie sprawę z tego, iż wiązały się one z zapomnianymi łąkami, odległymi lotniskami i setkami ludzi w niebieskich mundurach Polskich Sił Powietrznych na Zachodzie i tysiącami "chłopców z lasu" czekających czasem noc w noc na zrzutowiskach.

"Szachownice nad okupowaną Europą" to opracowanie historyczne dotyczące tematu lotów z pomocą dla Armii Krajowej, gęsto przetykane wspomnieniami i cytowanymi dokumentami. Dane i statystyki tworzą całość ze wspomnieniami, raportami bojowymi i relacjami pisanymi bezpośrednio po walce, tak by otrzymać obraz, będący odzwierciedleniem emocji towarzyszących śmiercionośnej, lotniczej służbie na nocnym niebie ogarniętej wojenną pożogą Europy.

Książka powstała w wyniku wieloletniej fascynacji i zainteresowań zawodowych autorów, którzy odbyli kwerendy w archiwach polskich i zagranicznych oraz odwiedzili miejsca zrzutowisk często znaczone tragedią cichych bohaterów nocnych lotów.

Liczba stron: 472
Format: 160 x 240 mm
Oprawa twarda
ISBN: 978-83-89183-69-9
Rok wydania: 2011

Grzegorz Ostasz

Książka "Podziemna Armia. Podokręg AK Rzeszów" jest pierwszą monografią Podokręgu AK Rzeszów (kryptonim "Ogniwo"), ważnej struktury konspiracji wojskowej Polskiego Państwa Podziemnego lat 1939-1945.Odtworzono w niej dzieje Armii Krajowej na terenie dzisiejszego województwa podkarpackiego, począwszy od jesieni 1939 (to jest okresu SZP i ZWZ). Podokręg AK Rzeszów zespolił cztery inspektoraty przemyski, rzeszowski, jasielski i mielecki oraz czternaście obwodów AK.

Utworzony wiosną 1943 Podokręg AK Rzeszów odegrał istotną rolę w skali całego polskiego podziemia wojskowego. Był ważny ze względu na zadania jakie dla niego przewidziano, także ze względu na zasięg terytorialny, a nade wszystko poprzez dokonania organizacyjne, wywiadowcze, propagandowe, czy w końcu sukcesy bojowe. Podokręg AK Rzeszów był terenem intensywnej walki bieżącej (w tym akcji dywersyjnych zrealizowanych we współpracy z aliantami z Zachodu), ale również wyjątkowo skutecznie przeprowadzonej akcji "Burza". Latem1944 Podokręg AK Rzeszów dysponował siłą około 50 tysięcy zaprzysiężonych żołnierzy.

Na Rzeszowszczyźnie ZWZ-AK odnotowała dwa strategiczne dla biegu wojny sukcesy wywiadowcze. Pierwszy, kiedy w 1941 r. ujawniono niemieckie przygotowania do uderzenia na Związek Sowiecki, dotychczasowego sojusznika III Rzeszy. Drugi, kiedy w latach 1943-1944 skutecznie rozszyfrowywano doświadczenia z Wunderwaffe.Podokręg AK Rzeszów zyskał rangę ogniwa oraz kuźni kadr dla powojennych konspiracji niepodległościowych "NIE", DSZ, WiN.

Książka zawiera biogramy stu wybranych oficerów i żołnierzy AK oraz ponad dwieście fotografii. Tekst uzupełniają barwne relacje uczestników walki podziemnej, które oddają klimat pracy konspiracyjnej oraz akcji dywersyjnych i wywiadowczych.

Grzegorz Ostasz historyk, absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego; dr hab., profesor Politechniki Rzeszowskiej. Zajmuje się dziejami Polskiego Państwa Podziemnego oraz niepodległościowych konspiracji cywilnych i wojskowych lat 1944-1956. Opublikował około trzystu prac, w tym osiem książek.

Patronat: TVP Historia, Histmag.org, Militarny Magazyn Specjalny Komandos

Liczba stron: 416
Oprawa: twarda
Format 160x240 mm
ISBN 978-83-89183-57-6
Książka zalecana przez Podkarpackiego Kuratora Oświaty dla nauczycieli i bibliotek szkolnych.

Ryszard Dalecki

Poprawione i znacznie rozszerzone wydanie monografii Ryszarda Daleckiego Armia "Karpaty" w wojnie 1939 roku, a co najważniejsze - już bez ingerencji cenzury, która odcisnęła piętno na poprzednich edycjach. Dzięki zbiorom archiwów polskich oraz zagranicznych udało się autorowi dotrzeć do nowych źródeł i dokumentów. Pozwoliło to na znaczne poszerzenie i rozwinięcie wielu zagadnień do tej pory przemilczanych, takich jak starcia oddziałów armii "Karpaty" z wojskami sowieckimi po 17 września 1939 r. i losy polskich oficerów, którzy w następstwie agresji sowieckiej zostali uwięzieni, a potem zamordowani przez NKWD, czy szczegóły obrony i okoliczności kapitulacji Lwowa.

Liczba stron: 688
Format: 160x240 mm
Oprawa twarda
ISBN 978-83-89183-47-7

Jerzy Majka

17 pułk piechoty był jednym z 90 pułków piechoty wojska II Rzeczypospolitej. W książce przedstawiono jego dzieje od sformowania w 1918 r., poprzez walki "o niepodległość i granice", dwudziestolecie międzywojenne, po kampanię wrześniową 1939 r. Rozdział wprowadzający przybliża natomiast rodowód 17 pp w Wojsku Polskim (XVIII XIX w.).

Książka zawiera liczne fotografie, nierzadko po raz pierwszy publikowane, oraz karykatury oficerów 17 pp wykonane przez Jerzego Szwajcera "Jotesa", zamieszczone w serii albumów z 1935 r. "Wojsko w karykaturze".

Liczba stron: 176
Oprawa twarda
Format: 160 x 240 mm
Rok wydania: 2009
ISBN 978-83-88085-22-2
Wydawnictwo LIBRA i Muzeum Okręgowe w Rzeszowie

Jerzy Majka

Pierwsze pełne opracowanie o szlaku bojowym 10 Brygady Kawalerii. Po raz pierwszy publikowane archiwalne zdjęcia. Brygada ta była pierwszą jednostką tworzących się nowych sił pancernych Wojska Polskiego. Z tradycji była ona brygadą kawalerii, z istoty brygadą pancerno-motorową (600 maszyn). Jednostka ta pod dowództwem pułkownika Maczka szybko staje się chlubą całej armii polskiej, przodując w wyszkoleniu i szczycząc się wzorowymi żołnierskimi stosunkami. W 1939 roku 10 Brygada bierze udział w walkach z przeważającymi siłami wroga na południu Polski, stawiając czoło całemu XXIII Korpusowi Pancernemu nieprzyjaciela. 19 września po ataku sowietów na Polskę przekracza granicę węgierską, kończąc walki w obronie Polski i nie dając się pobić Niemcom.

Jerzy Majka

Książka jest pierwszą próbą monograficznego przedstawienia jednego z typowych ganizonów Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej. Książka prezentuje też dzieje jednostek garnizonu rzeszowskiego podczas walk o Niepodległość i granice (1918-1920) oraz w kampanii wrześniowej 1939 roku, w tym losy pierwszej polskiej jednostki zmotoryzowanej.

Jerzy Majka

Związek Strzelecki, określony przez jednego z członków mianem "najmniejszej armii świata", umundurowany i wyekwipowany społecznym sumptem, przygotowywał w latach poprzedzających I Wojnę Światową zbrojne wystąpienie przeciwko Rosji, a później stał się zapleczem kadrowym Legionów i Wojska Polskiego. Reaktywowany po odzyskaniu niewpodległości, był największą organizacją przysposobienia wojskowego, liczącą w 1937 roku pół miliona członków. Zainteresowani historią i tradycjami "Strzelca" borykają się z problemem braku literatury, bowiem poza nielicznymi, często trudno dostępnymi artykułami i zwięzłymi notkami encyklopedycznymi, nie ma publikacji na ten temat. Niniejszy popularny zarys jest próbą bodaj częściowego wypełnienia tej luki.