Świat Bojków. Etnograficzna podróż po Bojkowszczyźnie z tekstem dra Andrzeja Karczmarzewskiego

Bojkowie to największa grupa górali ruskich, zamieszkująca Bieszczady Wschodnie i Zachodnie. Sąsiadując  na zachodzie z Łemkami, a  wschodzie z Hucułami, swe siedziby mieli  w dolinach Sanu, Dniestru, Stryja i Oporu. Słynęli z hodowli i handlu wołami. Wbrew stereotypowym opiniom ich kultura  i rzemiosło była bogate i różnorodne

Po II wojnie światowej Bojkowie zostali wysiedleni z polskiej części Bieszczadów. Zostawili  tu po sobie wspaniałe przejawy budownictwa drewnianego, jak choćby cerkwie w Smolniku i Równi, czy kamieniarki, jak cmentarze w Brzegach  Górnych i Beniowej. Do dziś zamieszkują swe dawne wschodnie siedziby od Sambora po północne Zakarpacie, gdzie  spotkamy przejawy  ich typowego  budownictwa, jak to w Libuchorze, a także cerkwi w Turce, Wysocku Niżnem,  Skolem i Oporcu.